«Հեքիաթներ և երազներ» (մաս I) դասախոսության ընթացքում ներկայացվում են Մ. Սարյանի ամենավաղ գծանկարները (1896), ուսանողական շրջանի գործերը (1897, 1898), «Հեքիաթներ և երազներ» (1903-1908) շարքի գրաֆիկական աշխատանքները՝ ստեղծված ջրաներկի և գուաշի համադրմամբ, թաց տեխնիկայով: Ձևավորվելով ռուսական սիմվոլիզմի միջավայրում, Սարյանը համադրում և միաձուլում է առաջադեմ միտումները հայ միջնադարյան արվեստի ուսումնասիրությունից ստացված ստեղծագործական ազդակների հետ: